Schatten

Ik hou van rommelmarkten. Neuzen tussen vergeten en afgedankte spulletjes. Op zoek naar die onontdekte schat. Je hebt die spulletjes eigenlijk niet nodig. Je leeft al jaren zonder en je gaat niet naar zo'n marktje met een bepaald doel. Je snuffelt wat rond, je raakt alles aan, je bedisselt over de prijs. En plots kan je niet meer zonder. Vanaf het moment dat je oog erop viel weet je dat je hier al je hele leven lang naar op zoek bent. Het laat je niet meer los. Vooral als je het voor een prijsje kan los krijgen.

Vandaag vond ik niet veel. Een mooi Goebel beeld van een poes waar ze teveel voor vroegen. Manlief zag een Japanse pot waar ze véél teveel voor vroegen. Wat schedeltjes van vogeltjes, maar eigenlijk sprak het ons niet echt aan. Je gaat ook niets kopen om te kopen. Ik was een beetje teleurgesteld want op dit marktje vind ik eigenlijk altijd iets. Mijn mooiste spulletjes komen van de rommelmarkt in Diest. Een heel goede vriendin van me staat er ook altijd met een standje. Haar breng ik natuurlijk ook telkens een bezoekje. Ze was druk bezig met enkele klanten, ik keek wat rond in haar standje en daar stond het. Een grote doos vol oude haakboekjes. Ik viel letterlijk op mijn knieën. Tien minuten eerder had ik manlief aangespoord om uit te kijken naar zulke boekjes. Je kan me niet blijer maken dan met een oud handwerkboekje. Ik kan er uren in bladeren en wegdromen van de retrospulletjes die ik ooit nog ga maken.

Ik bekeek ze één voor één. Enthousiast telde ik er twaalf. "Neem maar mee" zei ze gul. Dat weigerde ik eerst. Maar uiteindelijk liet ze me beloven, dat ik er ooit nog wel eens iets uit mocht maken voor haar. Dat vond ik een goede deal. Ik helemaal blij met mij twaalf handwerkboekjes naar huis. Mijn dagje rommelmarkt was dan toch nog geslaagd.