Kerst, het begin.

Kerst. Een mooie dag om met mijn eigen blog te beginnen. Ik hoef niet naar een groot feest. Geen familiereünies. We houden het rustig met een bezoekje aan de schoonmama en voor de rest van de dag met een haakwerkje in de zetel. Zo heb ik het graag. Vroeger jaren gingen we wel naar kerstfeestjes. met als gevolg dat ik ieder jaar rond kerst en nieuw ziek in bed lag. Griep met de grote G. Met hoge koortsaanvallen erbij. Tien jaren lang kon ik er de kalender op gelijk zetten. Dit was geen toeval meer. Toen besloten we om niet meer deel te nemen aan al dat feestgedruis. Ik zat toch ziek ik bed, dus het had geen zin. Vanaf die dag ben ik geen enkele keer nog ziek geweest. Wel een verkoudheid hier en daar, maar echt griep is er niet meer van gekomen. Toeval? Ik geloof het niet.

Ik ben geen sociaal type. Ik hou niet van drukte en veel volk. Ik ga niet graag naar feestjes. Hou niet van een avond op café. Ik ben een huismus. Ik ben niet gelukkiger dan met een haakwerkje in mijn zetel na een dag hard werken. Dat heb ik van mijn moeder geërfd. We zijn zo, it is what it is. Soms moet ik wel sociaal zijn. Dat is een hele opgave. Maar soms moet het. Al is het maar om mijn naasten een plezier te doen. En ik kan me niet altijd opsluiten in mijn huisje. Dat is niet gezond.

Maar ik wens jullie een fijne kerst toe en vier het zoals je zelf wil. Groot familiefeest. In intieme kring of in je eentje voor de TV. Alles is goed. Zolang je er je maar goed bij voelt.