Het opstarten van een zaakje doe je niet alleen. Je hebt de steun en hulp nodig van je onmiddellijke omgeving. Die krijg ik genoeg. Ik kan me zelfs al stoelen op de aanwerving van een persoonlijk assistent. Een prachtige slanke roodharige jongeman met veel talent in het modewezen. Hij bezit ook de nodige kennis om me interieurtips te geven. Hij staat me met raad en daad bij en heeft alles gezien. Wat zou ik zonder mijn "wingman" zijn. Florus is zijn naam en hij is er als de kippen bij als er een stofje op tafel wordt gespreid. Als er dan nog patroonpapier bij komt kijken is het hek helemaal van de dam. Hij voelt er aan, kruipt eronder, gaat erop liggen ... Alles kan en mag met patroonpapier. En de spelden die er in steken, die zijn de kers op de taart. Florus is gek op spelden, liefst  met een gekleurd kopje. Vakkundug trekt hij die uit de stof. overal vinden we kopspelden en naalden. Hij krijgt zelfs het naaidoosje open om de spelden eruit te vissen. Zoals je ziet, ik ben niet alleen bij de start van mijn nieuwe project. Dit kan niet anders dan een groot succes worden.

Schoonmoeder wilde nieuwe kussens met een mooi fris kleurtje in plaats van het saaie grijs dat ze nu heeft. Ze heeft het niet gevraagd, het was niet eens de bedoeling, maar ik ben aan het haken geslagen. Mooie, vrolijk Granny squares kussens. Daar kruipt heel wat werk in, maar ik vind het fijn. Het is heel lonend en ze is er zo blij mee. Eentje is al klaar, de tweede bijna. Enkele weken geleden heb ik 'De Granny Squares Bibel" gekocht. Dus die komt nu net goed van pas. Ik  copieer niet slaafs wat er in het boek staat. ik speel met kleuren en combinaties. Zo krijgen de kussen elk hun eigen stempel en karakter. Zo boeiend om het uiteindelijk resultaat te zien. Ik weet zeker dat er mensen bestaan die mij maar een saaie Trees vinden. In plaats van uit te gaan, mensen te ontmoeten en een wijntje te drinken in goed gezelschap hou ik ervan om in mijn eentje thuis te zitten spelen met katoen, stof en boduurdraad. Me te verliezen in de kleuren en textuur van het materiaal. genietend van het uiteindelijke resultaat. Mensen ontmoeten die dezelfde passie delen en die deze schoonheid ook kunnen apreciêren, is een pluspunt maar niet noodzakelijk voor een geslaagde dag.

Het enige nadeel is de rommel die ik elke keer maak. Ik ben zo verloren in mijn passie dat ik nergens naar kijk. Ik ben op zoek naar dat stofje, dat kanten boordje of dat bolletje katoen , dat ik alles overhoop haal. Als de dag dan op zijn einde is, is het huis een echte stal. Dit tot grote wanhoop van manlief. Ik droom dan ook van een eigen plekje. een eigen atelier waar alles zijn plekje heeft en waar het geen kwaad kan als de boel eens overhoop gehaald wordt. Mijn creatieve hoekje. Misschien komt het er ooit wel van. Dromen kan geen kwaad, en dit is mijn droom. Ik zou met al die creativitit ook wel eens mijn brood willen verdienen. Niet volledig stoppen met werken maar toch ...

Florus is zijn balletje kwijt. Hij loopt echt verloren nu. Hij verveelt zich dood, want hij heeft helemaal niets meer om mee te spelen nu. Uiteindelijk vond hij nog een droog stukje macaroni dat gisteren op de grond was gevallen. Stitch ontvreemt het en eet het smakkend op. Ik zou er niets van verschieten als hij het balletje ook heeft verorberd. Ik haal al zijn speelgoed boven en er ziat één gelijkaardig balletje bij. Alleen een andere kleur en blijkbaar een andere geur want na uitgebreid besnuffeld te zijn is het resoluut afgekeurd.

Ondergetekende zit een paar daagjes ziek thuis. Ik begin me een beetje beter te voelen en ik besloot om met een project te beginnen dat al een tijdje op stapel staat. Een zelf gemaakte foto borduren. Maanden geleden al heb ik het omgezet in een borduurpatroon en heb ik het nodige borduurgaren besteld. Ik had al kartonnetje opzij gelegd om het borduurgaren er op nummer in te steken. Maar eerst moest ik het sorteren. Alles lag netjes op nummer en ik kon aan de vervelende voorbereidingen beginnen. Florus komt een kijkje nemen en besluit dat die hoop garen net is wat hij zoek en hij duikt er vol overgave in ....

Florus heeft tonnen speelgoed. Maar hij speelt maar met één ding. Een fluffy balletje dat hij op week één van de krabpaal heeft getrokken. Het is zacht en het rammelt. Waar Florus is, daar is het balletje. Hij sleurt ermee rond alsof hij met zijn prooi rondzeuld. Hij holt erachter, het hele huis door. Urenlang dolle pret.

Stitch ondergaat het jonge geweld. Stitch is een hele grote loebas. Een kruising van een Bordeaux dog. Hij is lief en doodbraaf maar heel imposant om te zien. Van dag één was hij heel enthousiast toen Florus zijn intrede deed hier in huis. Maar Florus die nog nooit honden had gezien was daar niet echt mee gediend. Na enkele dagen was hij aan zijn grote broer gewend. Hij speelt met zijn kwispelende staart en op heel ondeugende momenten springt hij naar Stitch 's dikke lippen. Stitch laat het allemaal over hem heen gaan. Maar Florus die uitgelaten achter zijn balletje aanholt, dat werkte hem precies op de zenuwen. Diep zuchtend blijft hij op zijn deken liggen. Tot de kleine sneltrein met balletje vlak voor zijn kolosale kop komt gestormt. Stitch springt dan plots op, waarna Florus zich een hoedje schrikt en het speeluurtje is voorbij.

Vanmorgen was het weer zover. Florus holde al bijna een half uur achter zijn balletje. Stitch keek niet op. Dat verbaasde mij, dus ik hield hem een beetje in de gaten. Op dat moment maakt hij een snoekduik naar het balletje. Hij springt terug op voor mijn neus en dolgelukkig staat hij te kwispelen met het balletje in zijn mond. Eindelijk had hij het onding kunnen vangen. Je had hem moeten zien. Zo fier dat hij was. Ik haalde het balletje uit zijn mond en prijsde hem luid lachend. Ik legde het balletje op tafel en Florus ging er heel demonstratief naast liggen. Dit was zijn balletje!  

Wat doe je zoal op nieuwjaarsochtend? Ik zat met een borduurwerkje in de zetel. Kwestie van op een ontspannen manier wakker te worden. Florus had andere plannen. Hij kwam snorrend tegen me aan liggen. Ik aai hem over zijn bolletje en naai verder. Dat was niet naar de zin van onze Romeo. Hij mepte resoluut de naald uit mijn hand. Ik zet hem kordaat op de grond. Met hoge staart maakt hij een rondje door huis om enkele minuten later zijn plaats weer in te nemen. Eventjes knuffel ik hem, geef hem een zoentje en probeer verder te doen met waarmee ik bezig was. Daarop gaat Florus midden op mijn borduurwerkje liggen. Onze jongen geeft nooit op en uiteindelijk krijgt hij altijd zijn zinnetje. Ik leg het borduurwerkje weg. Knuffel hem en geef hem zoentjes. Hij begint luidt snorrend te kneden. Waarna hij eventjes mijn mond besnuffelt en daarna zachtjes likjes op mijn wang geeft. Ik sluit mijn ogen en geniet van dit moment. Van zijn ruwe tongetje dat zachtjes mijn gezicht beroert. Dit zijn de mooiste nieuwjaarskusjes die ik ooit gehad heb. Dit is echte kattenliefde.

Ik hoop dat deze leuze voor het volgende jaar telt. Want 2015 was voor mij een topjaar. Begin dit jaar begonnen met een dieet via Weight Watchers en daardoor 18 kilo kwijt geraakt. Daardoor aangemoedigd heb ik me een fiets gekocht en sindsdien rij ik iedere dag 7 km op en af naar het werk. And i'm loving it. Weer of geen weer, ik rij erdoor. Ik kijk er iedere dag naar uit, naar die tweemaal vijfentwintig minuten op de fiets. Lekker uitwaaien en 's morgens kom ik fris en klaarwakker op het werk aan. En zo fier als een gieter dat het me lukt en dat ik het volhou. Als je weet waar ik vandaan kom. Jaren geleden een Burn Out gehad, niets kon ik nog. Alles was me teveel.

Halfweg het jaar kwam Florus in ons leven. Mijn langverwacht katje. Jaren heb ik erom gezeurd en dit voorjaar zei manlief eindelijk "Het is goed, we gaan er eentje halen." Ik was stomverbaasd. Eventjes was ik om woorden verlegen. Maar net in die periode had een goede vriendin van me een nestje katjes. De moeder was een zwervertje dat bij haar was aangekomen. Zij heeft de kleintjes in huis genomen en ze heel sociaal gemaakt. Er was er nog eentje over. Een ros katertje en ik was op slag verliefd. En Florus is alles wat ik van een katje kon verlangen. Meer dan ik kon hopen zelfs. Hij is het perfecte speelkameraadje voor zijn grote broer. Hij is speels en heel ondeugend maar net op het goede moment komt hij op je schoot liggen kroelen zodat alle frustratie als sneeuw voor de zon verdwijnen. Hij brengt leven in de brouwerij en ook met de honden schiet hij goed op. Dat heeft wel enkele dagen geduurd want Florus heeft de eerste zeven weken van zijn leven geen hond gezien. Dus toen die grote kolos van een Stitch vlak voor zijn neus stond kan je je zijn reactie wel inbeelden. Maar Stitch liet zich niet ontmoedigen, hoeveel klappen hij ook op zijn neus heeft gekregen.

En het belangrijkste van al. Dit jaar waren manlief en ik 25 jaar samen. En het gaat beter dan ooit tussen ons. We hebben niets teveel. Alleen het broodnodige. We hebben geen chique huis, geen grote dure wagen. We gaan niet ieder jaar op vakantie en iedere week duur uit eten. Niets van dat allemaal. Maar we hebben elkaar en ons dierengezinnetje. En we zijn perfect gelukkig. Veel heb je echt niet nodig om een goed leven te leiden. Dus voor iedereen een Happy New Year and this same old Shit gewenst

Hierzo, onze Florus. Een duivel doet alletje. Hij is acht maanden oud en heel nieuwsgierig. Alles wil hij weten en hij is nergens bang van. Overal wil hij bij zijn. Bij de afwas, onder het koken, tijdens het poetsen helpt hij  ook vlijtig mee. Als je gaat slapen komt hij bij je liggen. Als je in de zetel zit, ligt hij snorrend aan je voeten. Ga je naar de badkamer, dan is hij er voor je er zelf een voet binnen hebt gezet. Als je thuis komt zit hij voor het raam te wachten. Als je eet pikt hij de kaas die tussen je boterham ligt. Als je computert zit hij voor het scherm de cursor te vangen. Als je zit te tekenen of te lezen komt hij op je boek liggen. Als je aan het borduren bent pikt hij de naald uit je handen en onder het haken is hij met de draad lopen. Kortom, een heel grote hulp in het dagelijks leven. Alleen onder het douchen zie je hem niet. Dat zijn de enige Florus - vrije minuten op een dag.

Ook onder het naaien snelt hij ter hulp. Ijverig pikt hij de spelden uit de stof. Want hij weet dat mammie hem dan heel paniekerig achterna snelt. Aandacht genoeg dan. En dan de gom die mammie gebruikt bij het patroon tekenen. Nog zo'n geweldige uitvinding. Zo'n ding stuitert alle kanten op en mammie laat hem daarmee doen. Dan kan ze eindlijk ongestoord een paar lijntjes trekken. De stof waar mammie mee bezig is, die ligt het zachtst. Er mag een lap van krak dezelfde stof naast liggen, nee de stof waar ze aan bezig is wordt het nestje. Die lange witte flexibele lat is ook zo'n prachtig speelgoedje. Vooral als een gedeelte van de tafel afhangt. Daar kan je lekker tegenaan springen. En het hoogtepunt van de dag is het moment dat mammie de naaimachine tevoorschijn haalt. Helemaal top is dat. Dat ding ratelt en die naald gaat zo lekker op en neer. En door de opening kun je mammies handen proberen te vangen, dat heeft ze graag want dan moet ze altijd lachen. Ja, dolle pret ... naaien met Florus.

Ik hou van rommelmarkten. Neuzen tussen vergeten en afgedankte spulletjes. Op zoek naar die onontdekte schat. Je hebt die spulletjes eigenlijk niet nodig. Je leeft al jaren zonder en je gaat niet naar zo'n marktje met een bepaald doel. Je snuffelt wat rond, je raakt alles aan, je bedisselt over de prijs. En plots kan je niet meer zonder. Vanaf het moment dat je oog erop viel weet je dat je hier al je hele leven lang naar op zoek bent. Het laat je niet meer los. Vooral als je het voor een prijsje kan los krijgen.

Vandaag vond ik niet veel. Een mooi Goebel beeld van een poes waar ze teveel voor vroegen. Manlief zag een Japanse pot waar ze véél teveel voor vroegen. Wat schedeltjes van vogeltjes, maar eigenlijk sprak het ons niet echt aan. Je gaat ook niets kopen om te kopen. Ik was een beetje teleurgesteld want op dit marktje vind ik eigenlijk altijd iets. Mijn mooiste spulletjes komen van de rommelmarkt in Diest. Een heel goede vriendin van me staat er ook altijd met een standje. Haar breng ik natuurlijk ook telkens een bezoekje. Ze was druk bezig met enkele klanten, ik keek wat rond in haar standje en daar stond het. Een grote doos vol oude haakboekjes. Ik viel letterlijk op mijn knieën. Tien minuten eerder had ik manlief aangespoord om uit te kijken naar zulke boekjes. Je kan me niet blijer maken dan met een oud handwerkboekje. Ik kan er uren in bladeren en wegdromen van de retrospulletjes die ik ooit nog ga maken.

Ik bekeek ze één voor één. Enthousiast telde ik er twaalf. "Neem maar mee" zei ze gul. Dat weigerde ik eerst. Maar uiteindelijk liet ze me beloven, dat ik er ooit nog wel eens iets uit mocht maken voor haar. Dat vond ik een goede deal. Ik helemaal blij met mij twaalf handwerkboekjes naar huis. Mijn dagje rommelmarkt was dan toch nog geslaagd.

Kerst. Een mooie dag om met mijn eigen blog te beginnen. Ik hoef niet naar een groot feest. Geen familiereünies. We houden het rustig met een bezoekje aan de schoonmama en voor de rest van de dag met een haakwerkje in de zetel. Zo heb ik het graag. Vroeger jaren gingen we wel naar kerstfeestjes. met als gevolg dat ik ieder jaar rond kerst en nieuw ziek in bed lag. Griep met de grote G. Met hoge koortsaanvallen erbij. Tien jaren lang kon ik er de kalender op gelijk zetten. Dit was geen toeval meer. Toen besloten we om niet meer deel te nemen aan al dat feestgedruis. Ik zat toch ziek ik bed, dus het had geen zin. Vanaf die dag ben ik geen enkele keer nog ziek geweest. Wel een verkoudheid hier en daar, maar echt griep is er niet meer van gekomen. Toeval? Ik geloof het niet.

Ik ben geen sociaal type. Ik hou niet van drukte en veel volk. Ik ga niet graag naar feestjes. Hou niet van een avond op café. Ik ben een huismus. Ik ben niet gelukkiger dan met een haakwerkje in mijn zetel na een dag hard werken. Dat heb ik van mijn moeder geërfd. We zijn zo, it is what it is. Soms moet ik wel sociaal zijn. Dat is een hele opgave. Maar soms moet het. Al is het maar om mijn naasten een plezier te doen. En ik kan me niet altijd opsluiten in mijn huisje. Dat is niet gezond.

Maar ik wens jullie een fijne kerst toe en vier het zoals je zelf wil. Groot familiefeest. In intieme kring of in je eentje voor de TV. Alles is goed. Zolang je er je maar goed bij voelt.

Onze nieuwe blog is vandaag van start gegaan. Houdt focus hierop en wij zullen proberen je geïnformeerd te houden. Je kunt nieuwe berichten plaatsen op deze blog via de RSS feed.